เบื้องต้นหากอ้างเฉพาะหลักกฎหมายก็มีเหตุฟ้องหย่าได้ แต่เวลาพิสูจน์ต้องมีพยานหลักฐานหนักแน่นมากกว่านี้ เช่น สามีเป็นชู้กับหญิงอื่น หรือ สามีไม่อุปการะเลี้ยงดูครอบครัว เป็นต้น แต่จะขอให้ศาลมีคำพิพากษาว่า ห้ามมายุ่งเกี่ยวกับลูกอีกนั้นคงไม่ได้ เพราะนั่นเป็นความประสงค์ของคุณผู้เป็นมารดาไม่ใช่ความประสงค์ของบุตรผู้เยาว์ ในเรื่องนี้ศาลจะมุ่งไปที่ตัวผู้เยาว์เป็นหลักครับ น่าจะออกมาทำนองว่าให้บิดาสามารถไปพบบุตรได้ตลอดเวลาครับ

มาตรา 1516  เหตุฟ้องหย่ามีดังต่อไปนี้
(1) สามีหรือภริยาอุปการะเลี้ยงดูหรือยกย่องผู้อื่นฉันภริยาหรือสามี เป็นชู้หรือมีชู้ หรือร่วมประเวณีกับผู้อื่นเป็นอาจิณ อีกฝ่ายหนึ่งฟ้องหย่าได้
...(6) สามีหรือภริยาไม่ให้ความช่วยเหลืออุปการะเลี้ยงดูอีกฝ่ายหนึ่งตามสมควรหรือทำการเป็นปฏิปักษ์ต่อการที่เป็นสามีหรือภริยากันอย่างร้ายแรง ทั้งนี้ ถ้าการกระทำนั้นถึงขนาดที่อีกฝ่ายหนึ่งเดือดร้อนเกินควรในเมื่อเอาสภาพ ฐานะและความเป็นอยู่ร่วมกันฉันสามีภริยามาคำนึงประกอบ อีกฝ่ายหนึ่งนั้นฟ้องหย่าได้

ในภาษาไทย มีคำว่า “ชู้” หมายถึง ชายที่มาเกี่ยวข้องกับเมียเขา คำว่า “ชู้” ของเราจะมาอย่างไรไม่รู้ แต่ก็ตรงกับ “ชู” ของอียิปต์ที่มาแย่งเมียเขาเหมือนกัน”  คำว่า “ชู้” พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2525 ได้ให้บทนิยามไว้ว่า “น. คู่รัก; ผู้ล่วงประเวณี; การล่วงประเวณี, ชายที่ร่วมประเวณีด้วยเมียเขา เรียกว่า เป็นชู้, หญิงที่ยังมีสามีอยู่แล้วร่วมประเวณีกับชายอื่น เรียกว่า มีชู้, เรียกชายหรือหญิงที่ใฝ่ในทางชู้สาวว่า เจ้าชู้”
          จากบทนิยามนี้ เราก็จะเห็นว่า คำว่า “เป็นชู้” กับ “มีชู้” ต่างกัน แต่ก็ยังมีผู้ใช้สับสนกันอยู่ ถ้าผู้ชายไปร่วมประเวณีด้วยภรรยาของชายอื่น เรียกว่า “เป็นชู้” เช่น ไปเป็นชู้กับเมียเขา แต่ถ้าหญิงที่มีสามีแล้ว และสามีก็ยังมีชีวิตอยู่ ไปร่วมประเวณีกับชายอื่น ไม่ว่าชายผู้นั้นจะมีภรรยาหรือไม่ก็ตาม ก็ถือว่า “มีชู้” ทั้งสิ้น ส่วนคำว่า “เจ้าชู้” นั้นใช้ได้ทั้งแก่ผู้หญิงและผู้ชาย