ภาพจากซ้ายไปขวา ทนายความลีนนท์ พงษ์ศิริสุวรรณ, ทนายความภคพล มหิทธาอภิญญา, ทนายความเอกชัย อาชาโชติธรรม, ทนายความอภิวัฒน์ สุวรรณ

-ปรึกษากฎหมาย ทนายความลีนนท์ พงษ์ศิริสุวรรณ โทร.085-9604258

-ติดต่อทางอีเมล  : leenont0859604258@yahoo.co.th

-ปรึกษากฎหมายผ่านทางไลน์ ไอดีไลน์  (5) ID line  :

         (1) @leenont หรือ (2) @leenont1 หรือ (3)  @peesirilaw  หรือ (4) peesirilaw   (5)   leenont              

การนำสืบประกอบคำรับสารภาพของจำเลยไม่จำต้องได้ความชัดแจ้งโดยปราศจากข้อ สงสัยดังเช่นในคดีที่จำเลยให้การปฏิเสธ เมื่อหลักฐานเป็นที่พอใจของศาลว่าจำเลยกระทำความผิดจริงศาลก็ลงโทษได้แล้ว  เพราะสืบพยานเพื่อให้ศาลเห็นรูปเรื่องและนำมาประกอบคำให้การรับสารภาพของ จำเลยเท่านั้น

        คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1475/2550

ป.วิ.อ. มาตรา 176 วรรคหนึ่ง บัญญัติไว้มีความหมายว่า สำหรับความผิดที่กฎหมายกำหนดอัตราโทษอย่างต่ำไว้ให้จำคุกตั้งแต่ 5 ปีขึ้นไปหรือโทษที่สถานหนักกว่านั้น แม้จำเลยจะให้การรับสารภาพต่อศาลว่าได้กระทำความผิดตามฟ้อง ศาลก็ยังฟังพยานหลักฐานของโจทก์ให้เป็นที่พอใจก่อนว่า จำเลยได้กระทำความผิดจริงตามที่ให้การรับสารภาพจึงจะพิพากษาลงโทษจำเลยได้ ทั้งนี้เพื่อเป็นหลักประกันเสรีภาพของจำเลยในคดีอาญาที่มีอัตราโทษสูง มิให้ต้องรับโทษหนักหรือเกินกว่าความผิดที่ตนกระทำ อย่างไรก็ดี พยานหลักฐานที่โจทก์นำสืบประกอบคำรับสารภาพของจำเลยไม่จำต้องได้รับความชัด แจ้งโดยปราศจากข้อสงสัยดังเช่นในคดีที่จำเลยให้การปฏิเสธ เพียงแต่ประกอบคำรับสารภาพของจำเลยให้เป็นที่พอใจศาลว่าจำเลยได้กระทำความ ผิดจริงก็เป็นการเพียงพอที่ศาลจะลงโทษโดยอาศัยพยานหลักฐานนั้นแล้ว เพราะเป็นกรณีที่โจทก์เพียงแต่นำสืบพยานหลักฐานให้เห็นเป็นเค้ามูลเพื่อ ประกอบคำรับสารภาพของจำเลยเท่านั้น สำหรับคดีนี้แม้โจทก์จะมี อ. มารดาของผู้เสียหาย และ บ. เจ้าของบ้านที่เกิดเหตุกับร้อยตำรวจเอก ส. พนักงานสอบสวนมาเบิกความประกอบพยานเอกสารต่างๆ ยืนยันว่าจำเลยกระทำความผิดตามฟ้อง โดยพยานมิได้รู้เห็นเหตุการณ์ขณะที่ผู้เสียหายถูกข่มขืนกระทำชำเราและโจทก์ ก็ไม่ได้นำตัวผู้เสียหายมาเบิกความเป็นพยานต่อศาล แต่ อ. ก็เป็นมารดาของผู้เสียหายซึ่งรับทราบข้อเท็จจริงจากผู้เสียหายทันทีที่ได้พบ กัน และ บ. ก็เป็นพยานพฤติเหตุแวดล้อมกรณีใกล้ชิดกับเหตุการณ์เป็นอย่างยิ่ง ส่วนร้อยตำรวจเอก ส. ก็เป็นพนักงานสอบสวนที่สอบคำให้การของผู้เสียหายในชั้นสอบสวนไว้และยืนยัน ข้อเท็จจริงตามนั้น จึงไม่มีข้อพิรุธอันจะเป็นเหตุให้ระแวงสงสัยในถ้อยคำของพยานโจทก์เหล่านั้น แต่ประการใด ส่วนที่จำเลยหยิบยกขึ้นฎีกา เรื่องการตรวจพบตัวอสุจิหลังจากเกิดเหตุแล้วถึง 12 วัน โดยอ้างว่าขัดต่อหลักวิชาการแพทย์นั้น เป็นปัญหาปลีกย่อยอันเป็นเพียงพลความ ไม่ใช่ข้อพิรุธอันควรระแวงสงสัยในพยานหลักฐานของโจทก์แต่ประการใด ที่ศาลล่างทั้งสองเห็นว่าพยานหลักฐานที่โจทก์นำสืบประกอบคำรับสารภาพของ จำเลยเป็นที่พอใจแก่ศาลว่าจำเลยกับพวกร่วมกันผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนข่มขืน กระทำชำเราเด็กหญิงอายุยังไม่เกินสิบห้าปีอันมีลักษณะเป็นการโทรมเด็กหญิง และเด็กหญิงนั้นไม่ยินยอมซึ่งเป็นการกระทำความผิดตามฟ้องนั้น ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วย ฎีกาของจำเลยข้อนี้ฟังไม่ขึ้น”

               โจทก์ฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 83, 277

               จำเลยให้การรับสารภาพ

               ศาลชั้นต้นพิพากษาว่า จำเลยมีความผิดตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 277 วรรคแรก วรรคสาม (ที่ถูกประกอบมาตรา 83) จำคุกตลอดชีวิต จำเลยรับสารภาพเป็นประโยชน์แก่การพิจารณา มีเหตุบรรเทาโทษลดโทษให้กึ่งหนึ่งตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 78 (ที่ถูกประกอบมาตรา 53) คงจำคุก 25 ปี

              จำเลยอุทธรณ์

              ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษายืน

              จำเลยฎีกา

              ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า “โจทก์ฟ้องว่าจำเลยกับพวกที่หลบหนีและที่แยกดำเนินคดีที่ศาลอื่นร่วมกันผลัด เปลี่ยนหมุนเวียนข่มขืนกระทำชำเราผู้เสียหายซึ่งอายุยังไม่เกินสิบห้าปีอัน มีลักษณะเป็นการโทรมเด็กหญิงและเด็กหญิงนั้นไม่ยินยอม จำเลยให้การรับสารภาพผิดตามฟ้อง จึงต้องฟังตามคำรับสารภาพของจำเลยว่าตามวันเวลาและสถานที่เกิดเหตุในฟ้อง จำเลยกับพวกร่วมกันผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนข่มขืนกระทำชำเราเด็กหญิงอายุยังไม่ เกินสิบห้าปีอันมีลักษณะเป็นการโทรมเด็กหญิงและเด็กหญิงนั้นไม่ยินยอม ดังนี้จำเลยจะโต้เถียงข้อเท็จจริงว่าจำเลยข่มขืนกระทำชำเราผู้เสียหายต่าง สถานที่ต่างเวลา และขาดตอนจากการที่พวกของจำเลยกระทำในครั้งแรก มิใช่เป็นการผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนกันข่มขืนกระทำชำเราโดยร่วมกระทำความผิด ด้วยกันกับพวกอันมีลักษณะเป็นการโทรมเด็กหญิงและเด็กหญิงนั้นไม่ยินยอม เป็นทำนองว่าจำเลยมิได้กระทำความผิดตามฟ้องนั้นไม่ได้เพราะมิใช่ข้อเท็จจริง ที่ได้ยกขึ้นว่ากันมาแล้วโดยชอบในศาลชั้นต้นและศาลอุทธรณ์ภาค 1 ต้องห้ามฎีกาตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่ง มาตรา 249 วรรคหนึ่ง ประกอบด้วยประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 15

ปัญหาต้องวินิจฉัยตามฎีกาของจำเลยประการต่อไปมีว่า พยานหลักฐานที่โจทก์นำสืบประกอบคำรับสารภาพของจำเลยมีน้ำหนักเพียงพอให้รับ ฟังว่า จำเลยกระทำความผิดตามฟ้องหรือไม่ เห็นว่า ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 176 วรรคหนึ่ง บัญญัติไว้มีความหมายว่าสำหรับความผิดที่กฎหมายกำหนดอัตราโทษอย่างต่ำไว้ให้ จำคุกตั้งแต่ 5 ปีขึ้นไปหรือโทษที่สถานหนักกว่านั้น แม้จำเลยจะให้การรับสารภาพต่อศาลว่าได้กระทำความผิดตามฟ้อง ศาลก็ยังต้องฟังพยานหลักฐานของโจทก์ให้เป็นที่พอใจก่อนว่า จำเลยได้กระทำความผิดจริงตามฟ้องที่ให้การรับสารภาพจึงจะพิพากษาลงโทษจำเลย ได้ ทั้งนี้เพื่อเป็นหลักประกันเสรีภาพของจำเลยในคดีอาญาที่มีอัตราโทษสูงมิให้ ต้องรับโทษหนักหรือเกินกว่าความผิดที่ตนกระทำ อย่างไรก็ดี พยานหลักฐานที่โจทก์นำสืบประกอบคำรับสารภาพของจำเลยไม่จำต้องได้ความชัดแจ้ง โดยปราศจากข้อสงสัยดังเช่นในคดีที่จำเลยให้การปฏิเสธเพียงแต่ประกอบคำรับ สารภาพของจำเลยให้เป็นที่พอใจศาลว่าจำเลยได้กระทำความผิดจริงก็เป็นการเพียง พอที่ศาลจะลงโทษโดยอาศัยพยานหลักฐานนั้นแล้ว เพราะเป็นกรณีที่โจทก์เพียงแต่นำสืบพยานหลักฐานให้เห็นเป็นเค้ามูลเพื่อ ประกอบคำรับสารภาพของจำเลยเท่านั้น สำหรับคดีนี้แม้โจทก์จะมีนางอัญชบี ดูทรา มารดาของผู้เสียหาย และนางบุญมาก บุตรงาม เจ้าของบ้านที่เกิดเหตุ กับร้อยตำรวจเอกสมพงศ์ ภาคธรรม พนักงานสอบสวนมาเบิกความประกอบพยานเอกสารต่างๆ ยืนยันว่าจำเลยกระทำความผิดตามฟ้อง โดยพยานมิได้รู้เห็นเหตุการณ์ขณะที่ผู้เสียหายถูกข่มขืนกระทำชำเราและโจทก์ ก็ไม่ได้นำตัวผู้เสียหายมาเบิกความเป็นพยานต่อศาล แต่นางอัญชลีก็เป็นมารดาของผู้เสียหายซึ่งรับทราบข้อเท็จจริงจากผู้เสียหาย ทันทีที่ได้พบกัน และนางบุญมากก็เป็นพยานพฤติเหตุแวดล้อมกรณีที่ใกล้ชิดกับเหตุการณ์เป็นอย่าง ยิ่ง ส่วนร้อยตำรวจเอกสมพงศ์ก็เป็นพนักงานสอบสวนที่สอบคำให้การของผู้เสียหายใน ชั้นสอบสวนไว้และยืนยันข้อเท็จจริงตามนั้น จึงไม่มีข้อพิรุธอันจะเป็นเหตุให้ระแวงสงสัยในถ้อยคำของพยานโจทก์เหล่านั้น แต่ประการใด ส่วนที่จำเลยหยิบยกขึ้นฎีกา เรื่องการตรวจพบตัวอสุจิหลังจากเกิดเหตุแล้วถึง 12 วัน โดยอ้างว่าขัดต่อหลักวิชาการแพทย์นั้น เป็นปัญหาปลีกย่อยอันเป็นเพียงพลความ ไม่ใช่ข้อพิรุธอันควรระแวงสงสัยในพยานหลักฐานของโจทก์แต่ประการใด ที่ศาลล่างทั้งสองเห็นว่าพยานหลักฐานที่โจทก์นำสืบประกอบคำรับสารภาพของ จำเลยเป็นที่พอใจแก่ศาลว่าจำเลยกับพวกร่วมกันผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนข่มขืน กระทำชำเราเด็กหญิงอายุยังไม่เกินสิบห้าปีอันมีลักษณะเป็นการโทรมเด็กหญิง และเด็กหญิงนั้นไม่ยินยอม ซึ่งเป็นการกระทำความผิดตามฟ้องนั้น ศาลฎีกาเห็นพ้องด้วย ฎีกาของจำเลยข้อนี้ฟังไม่ขึ้น”
                                                           พิพากษายืน
                       ( ม.ล.ฤทธิเทพ เทวกุล - สบโชค สุขารมณ์ - มนตรี ยอดปัญญา )

  หมายเหตุ

มีหลักกฎหมายละตินเรื่องคำให้การรับสารภาพว่า Confessio facta in judio omni probatione major est. (A confession made in judicial proceedings is of greater force than all proof.) "คำให้การรับสารภาพในกระบวนพิจารณาเป็นเครื่องพิสูจน์ที่ทรงพลัง"

       ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 176 วรรคแรก จึงบัญญัติว่า "ในชั้นพิจารณา ถ้าจำเลยให้การรับสารภาพตามฟ้อง ศาลจะพิพากษาโดยไม่สืบพยานหลักฐานต่อไปก็ได้ เว้นแต่คดีที่มีข้อหาในความผิดซึ่งจำเลยรับสารภาพนั้นกฎหมายกำหนดอัตราโทษ อย่างต่ำไว้ให้จำคุกตั้งแต่ห้าปีขึ้นไปหรือโทษสถานที่หนักกว่านั้น ศาลต้องฟังพยานโจทก์จนกว่าจะพอใจว่าจำเลยได้กระทำผิดจริง"

       ลักษณะของคำรับสารภาพ ที่ถูกต้องตามหลักกฎหมายจะต้องประกอบด้วย
1. เป็นคำให้การรับสารภาพในชั้นพิจารณาต่อหน้าศาล
2. จำเลยต้องให้การรับสารภาพในขณะจิตใจปกติ (ดู ป.วิ.อ. มาตรา 14) มิใช่ร่างกายอ่อนล้า เหนื่อยเพลีย (ดูฎีกาที่ 1029/2548 ส.4/49)
3. คำให้การรับสารภาพต้องชัดเจนไม่เคลือบคลุม
4. เป็นคำให้การรับสารภาพที่มาจากปากจำเลยเอง ต้องรับสารภาพตามฟ้องไม่มีเงื่อนไข ไม่มีข้อต่อสู้ใดๆ แอบแฝง เช่น เป็นป้องกัน บันดาลโทสะ หรือจำเป็นอย่างที่เรียกกันว่าแทงกั๊ก เช่น โจทก์ฟ้องว่าจำเลยยอมให้เด็กต่ำกว่า 20 ปี เข้าเล่นการพนันซึ่งได้รับอนุญาตแล้ว จำเลยให้การว่าได้ถามเด็กแล้ว เด็กบอกว่าอายุ 20 ปี จึงให้เข้าเล่นและจำเลยแถลงว่าไม่มีพยานมาสืบไม่ขอต่อสู้คดี โจทก์ไม่สืบพยานต้องฟังว่าจำเลยไม่ได้รับสารภาพ (ฎีกาที่ 955/2480 อัยการภูเก็ต โจทก์ นายโจ๋ แซ่ก้าม กับพวก จำเลย) คำให้การรับสารภาพโดยเข้าใจผิด ไม่อาจนำมารับฟังลงโทษจำเลยทั้งสามได้ (ฎีกาที่ 1077/2529 พนักงานอัยการจังหวัดอุตรดิตถ์ โจทก์ นายทองหยดหรือน้อย สนโต กับพวก จำเลย)

แต่ศาลไม่จำต้องฟังคำให้การรับสารภาพของจำเลยมาลงโทษจำเลยเสมอไปอยู่ใน ดุลพินิจของศาลที่จะวินิจฉัยว่าศาลจะลงโทษตามคำรับหรือไม่ (ฎีกาที่ 894/2478 อัยการสุพรรณบุรี โจทก์ นายส่วน เรืองกระจ่าง จำเลย) หรืออีกนัยหนึ่ง ศาลจะไม่เชื่อคำให้การรับสารภาพของจำเลยก็ได้ ในกรณีเช่นนี้คดีก็ต้องทำการสืบพยานไปแล้วจึงตัดสิน

แต่ในคดีที่มีข้อหาในความผิดซึ่งจำเลยให้การรับสารภาพนั้น กฎหมายกำหนดอัตราโทษอย่างต่ำไว้ให้จำคุกตั้งแต่ห้าปีขึ้นไปหรือโทษสถานที่ หนักกว่านั้น ศาลต้องฟังพยานโจทก์จนกว่าจะพอใจว่าจำเลยได้กระทำผิดจริง หรือที่เรียกกันในทางปฏิบัติว่าคดีต้องสืบประกอบนั้น มีปัญหาเกิดขึ้นทางปฏิบัติเสมอ โดยเฉพาะในปัญหาที่ว่าจะสืบพยานเท่าใดจึงจะพอฟัง จะสืบเพียงพนักงานสอบสวนเพียงปากเดียวเพียงพอหรือไม่? ขอให้สังเกตกฎหมายใช้คำว่า ศาลต้องฟังพยานโจทก์จนกว่าจะพอใจว่าจำเลยได้กระทำผิดจริง มิใช่ถึงขนาดต้องชัดแจ้งโดยปราศจากข้อสงสัยดังเช่นในคดีที่จำเลยปฏิเสธ (ฎีกาที่ 1965/2547)

เมื่อพยานโจทก์ไม่มีน้ำหนักน่าเชื่อก็ถือว่าโจทก์นำสืบให้เป็นที่พอใจศาล ว่าจำเลยกระทำผิดจริงไม่ได้ (ฎีกาที่ 901/2482 อัยการธัญบุรี โจทก์ นายแถบ วงษ์วารี จำเลย) การนำสืบพยานประกอบคำให้การรับสารภาพเป็นหน้าที่ของโจทก์ไม่ใช่ให้ศาลเที่ยว หาพยานมาสืบเอง (ฎีกาที่ 1061/2481 อัยการเพชรบุรี โจทก์ นายอิ่ม เอี่ยมมงคล จำเลย) การสืบพยานประกอบคำให้การรับสารภาพต้องไม่ใช่ส่วนหนึ่งของคำรับสารภาพ (ฎีกาที่ 337/2482 อัยการสุโขทัย โจทก์ นายหยด จันน้อย กับพวก จำเลย)

                          คดีตัวอย่าง พยานหลักฐานที่สืบมาพอฟังได้
คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 1136/2479 อัยการนครปฐม โจทก์ นายตู้ มีทรัพย์มั่น จำเลย

คดีฆ่าคนตาย จำเลยให้การรับสารภาพ โจทก์นำปลัดอำเภอคนเดียวมาเบิกความว่าเป็นผู้ไปจับจำเลยและสอบสวนเรื่องนี้ มีพยานว่าจำเลยเป็นผู้ฆ่า จำเลยรับสารภาพชั้นสอบสวนโดยดี พยานผู้รู้เห็นเหตุการณ์ได้ให้การไว้ และโจทก์ส่งคำพยานชั้นสอบสวนต่อศาล และไม่สืบพยานอีก ลงโทษได้

                          คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 583/2491 (หน้า 688) อัยการจังหวัดลำพูน โจทก์ นายอ้าย ภิญโญจิตร จำเลย
      จำเลยให้การรับสารภาพต่อศาลว่าฆ่าผู้ตายจริง โจทก์มี อ. มาสืบว่า จำเลยกลับถึงบ้านก็บอกพยานว่าแทงคนตายและให้ดูมีดเปื้อนเลือด และมีปลัดอำเภอผู้สอบสวนมาเบิกความว่าจำเลยรับว่าแทงคนตาย กับมีแพทย์ผู้ชันสูตรศพว่าผู้ตายตายเพราะถูกแทง คดีลงโทษฐานฆ่าคนได้

                           คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 7144/2545 (ส.12/235) พนักงานอัยการจังหวัดกำแพงเพชร โจทก์ นายเชิดชัย ขันทอง จำเลย
         ถ้อยคำของจำเลยในชั้นสอบสวนที่รับสารภาพว่าเป็นผู้ฆ่าและข่มขืนกระทำชำเรา ผู้ตาย ถือว่าเป็นพยานหลักฐานที่ใช้ยันจำเลยเพื่อพิสูจน์การกระทำผิดของจำเลยในชั้น พิจารณาของศาลได้ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 134
                     จำเลยรับสารภาพแล้วยังนำพนักงานสอบสวนไปชี้ที่เกิดเหตุประกอบคำรับสารภาพของ จำเลยและให้ถ่ายรูปไว้ด้วย โดยจำเลยมิได้นำพยานหลักฐานเข้าสืบหักล้างพยานหลักฐานของโจทก์ให้เห็นเป็น อย่างอื่น และจากการตรวจกางเกงชั้นในของจำเลย ที่เจ้าพนักงานตำรวจยึดมาจากจำเลยที่นุ่งอยู่ในวันถูกจับกุมส่งไปตรวจหารหัส พันธุกรรม (DNA) ได้ความว่าได้รหัสพันธุกรรมตรงกับคราบเลือดของผู้ตายน่าเชื่อว่าคราบเลือด ที่ติดอยู่กับกางเกงชั้นในของจำเลยเป็นของผู้ตาย พฤติการณ์ตามพยานหลักฐานที่โจทก์นำสืบประกอบคำให้การรับสารภาพของจำเลยมี น้ำหนักพอที่ทำให้ศาลเชื่อได้ว่าจำเลยได้กระทำผิดจริงตามประมวลกฎหมายวิธี พิจารณาความอาญา มาตรา 176 วรรคหนึ่งแล้ว

                             คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 2965/2547 (ส.3/175) พนักงานอัยการจังหวัดภูเก็ต โจทก์ นายสมบูรณ์ วันดี กับพวก จำเลย
              คดีมีปัญหาว่า พยานหลักฐานโจทก์ที่นำสืบประกอบคำให้การรับสารภาพของจำเลยทั้งสองจะรับฟังลง โทษจำเลยทั้งสองในความผิดฐานจำหน่ายเมทแอมเฟตามีนให้แก่นางรัชนูได้หรือไม่ โจทก์มีผู้จับกุมตรวจค้น บันทึกคำให้การชั้นสอบสวนของนางรัชนูที่ว่าซื้อยาเสพติดมาจากจำเลยทั้งสอง พยานหลักฐานโจทก์เป็นที่พอใจแล้วว่าจำเลยทั้งสองร่วมกันจำหน่ายเมทแอมเฟตา มีนให้นางรัชนูจริง

                                      คดีตัวอย่าง พยานหลักฐานที่สืบมาไม่พอฟังได้

               คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 658/2482 อัยการหล่มสัก โจทก์ นายแถว คำแปล กับพวก จำเลย
        คดีปล้นทรัพย์ จำเลยให้การรับสารภาพ โจทก์นำเจ้าทรัพย์เข้าสืบเบิกความเพียงว่า คนร้ายที่มาปล้นนั้นบอกชื่อจำเลยว่าเป็นผู้บอกว่าเจ้าทรัพย์มีทรัพย์ ดังนี้ ถือไม่ได้ว่าโจทก์สืบให้เป็นที่พอใจศาลมิได้ ต้องยกฟ้อง

               คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 5243/2544 (ส.4/182) พนักงานอัยการจังหวัดนครราชสีมา โจทก์ นายวรวุฒิ ราชวงศ์รัมย์ กับพวก จำเลย
              แม้จำเลยทั้งสองจะให้การรับสารภาพตามฟ้องว่าร่วมกันมีเมทแอมเฟตามีนไว้ใน ครอบครองเพื่อจำหน่าย และจำหน่ายเมทแอมเฟตามีน แต่โจทก์ต้องสืบพยานให้ศาลต้องฟังพยานโจทก์ จนกว่าจะพอใจว่าจำเลยกระทำความผิดจริงตาม ป.วิ.อ. มาตรา 176 วรรคหนึ่ง แม้โจทก์จะมีเจ้าพนักงานตำรวจผู้จับกุมมาเบิกความ แต่คำเบิกความดังกล่าวคงรับฟังได้เพียงว่าได้เป็นผู้จับกุมจำเลย ส่วนที่อ้างว่าจำเลยทั้งสองมีพฤติการณ์ในการจำหน่ายเมทแอมเฟตามีนให้บุคคล อื่นเป็นเพียงการกล่าวอ้างลอยๆ จึงมีเพียงคำให้การรับสารภาพในชั้นจับกุมและชั้นสอบสวนเท่านั้นที่นำมาใช้ ประกอบคำให้การรับสารภาพของจำเลยทั้งสองในชั้นพิจารณา พยานหลักฐานโจทก์ยังไม่มีน้ำหนักเป็นที่พอใจว่าจำเลยทั้งสองมีเมทแอมเฟตามีน ไว้ในครอบครองเพื่อจำหน่ายและจำหน่าย คงมีความผิดฐานมีเมทแอมเฟตามีนไว้ในครอบครองโดยไม่ได้รับอนุญาต

คำพิพากษาศาลฎีกาที่ 848/2545 (ส.2/105) พนักงานอัยการจังหวัดนครราชสีมา โจทก์ นายพินิจหรือนิด อุปปะดง จำเลย

การที่โจทก์บรรยายฟ้องและนำสืบเพียงว่ามี ส. มาเบิกความว่าได้ซื้อเมทแอมเฟตามีนจากจำเลยเมื่อต้นเดือนกุมภาพันธ์ 2543 โดยมิได้ระบุวันที่หรือเวลาที่กระทำความผิดให้แน่นอน เป็นการบรรยายฟ้องและนำสืบได้ไม่ชัดเจน แม้จำเลยจะให้การรับสารภาพก็ไม่อาจรับฟังได้ว่าจำเลยได้กระทำความผิดตามฟ้อง จริง
                                         ประทีป อ่าววิจิตรกุล

               ประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา

               มาตรา 176 ในชั้นพิจารณา ถ้าจำเลยให้การรับสารภาพตามฟ้อง ศาลจะพิพากษาโดยไม่สืบพยานหลักฐานต่อไปก็ได้ เว้นแต่คดีที่มี ข้อหาในความผิดซึ่งจำเลยรับสารภาพนั้น กฎหมายกำหนดอัตรา โทษอย่างต่ำไว้ให้จำคุกตั้งแต่ห้าปีขึ้นไปหรือโทษสถานที่หนักกว่านั้น ศาลต้องฟังพยานโจทก์จนกว่าจะพอใจว่าจำเลยได้กระทำผิดจริง
           ในคดีที่มีจำเลยหลายคน และจำเลยบางคนรับสารภาพ เมื่อศาล เห็นสมควรจะสั่งจำหน่ายคดี สำหรับจำเลยที่ปฏิเสธเพื่อให้โจทก์ ฟ้องจำเลยที่ปฏิเสธนั้นเป็นคดีใหม่ภายในเวลาที่ศาลกำหนดก็ได้
 

มีเหตุสมควรที่จะถอนผู้จัดการมรดก

ผู้จัดการมรดกได้ทำการโอนที่ดินอีกแปลงหนึ่ง พร้อมตึกแถว อันเป็นทรัพย์มรดกใส่เป็นชื่อของตนเองทางทะเบียน แล้วนำไปจดทะเบียนจำนองไว้แก่ธนาคารเป็นประกันหนี้ของตนเองและผู้อื่น ในวงเงินสูงถึงสิบล้านบาทเศษ ผู้จัดการมรดกอ้างว่าจะนำเงินมาดำเนินการปลูกสร้างแฟลตเพื่อหาผลประโยชน์ให้แก่ทายาท พฤติการณ์ในการจัดการมรดกส่อแสดงไปในทางไม่สุจริต เป็นการแสวงหาผลประโยชน์ส่วนตัว หากจะให้เป็นผู้จัดการมรดกต่อไป การจัดการมรดกย่อมจะล่าช่า ก่อให้เกิดความเสียหายแก่กองมรดกและทายาทได้ สมควรที่จะถอนผู้จัดการมรดกรายนี้

 คดีของโจทก์ขาดอายุความการจัดการมรดก

จำเลยที่ 1 ในฐานะผู้จัดการมรดกโอนที่ดินมรดกให้แก่จำเลยที่ 2 แต่เพียงผู้เดียวโดยไม่ได้รับความยินยอมจากทายาททุกคน เป็นการปฏิบัติผิดหน้าที่ผู้จัดการมรดกจึงเป็นคดีเกี่ยวกับการจัดการมรดก มิให้ทายาทฟ้องเกินกว่าห้าปี

ผู้สืบสันดาน คือใคร? ต่างกับทายาท อย่างไร?

ผู้สืบสันดานก็คือ บุตรของผู้ตาย หรือบุตรของบุตรของผู้ตาย (ลูกของลูก) และถัดลงไปเรื่อย ๆ จนไม่ขาดสาย ดังนั้นคำว่าผู้สืบสันดานต่างชั้นกันคือ ชั้นบุตร กับชั้นบุตรของบุตร ซึ่งต่างก็เป็นผู้สืบสันดานด้วยกันทั้งนั้น แต่กฎหมายกำหนดลำดับชั้นไว้ให้ชั้นผู้สืบสันดานชั้นสนิทที่สุดกับผู้ตายมีสิทธิรับมรดกก่อน  คำว่า "ทายาท" กับทายาทโดยธรรม มีความหมายเหมือนกัน แต่ทายาทแบ่งออกเป็น 2 ประเภทคือ ทายาทโดยธรรม และทายาทตามพินัยกรรม